Osamu Dazai: Šta je to što ljudsko biće dovodi do ambisa?
Osamu Dazai, rođen kao Šuđi Cušima u gradu Kanagi 1909. godine, bio je deseto dete ugledne porodice Cušima. Iako porodica Cušima nije bila aristokratskog porekla, svoj ugled i bogatstvo stiču nakon Meiđi restauracije (1868) otvaranjem trgovinske kompanije. Kako mu je majka bila bolesna, odrasta bez njene brige, što će kasnije imati veliki uticaj na prirodu njegovog stvaralaštva. Nakon smrti oca, brigu o Dazaiju preuzima njegov stariji brat Bunđi koji ga izdržava tokom studija na Univerzitetu u Hirosakiju.
U decembru 1929. godine, Dazai vrši prvi pokušaj samoubistva, ali uspeva da preživi. Naredne godine završava studije na Univerzitetu u Hirosakiju i upisuje se na tadašnji Tokijski carski univerzitet na katedru za francuski jezik i književnost. Međutim, ubrzo odustaje od studija i beži sa gejšom po imenu Hacujo, zbog čega dolazi u sukob sa porodicom koja prestaje da ga finansijski izdržava. Iste godine biva izbačen sa univerziteta, nakon čega po drugi put pokušava da izvrši samoubistvo, ali ovoga puta sa devojkom po imenu Šimeko Tanabe, koja umire. On preživljava i obnavlja odnos sa porodicom na neko vreme, odlazeći na lečenje.
Sledeći pokušaj samoubistva bio je 1937. godine, opet udvoje, ali sada sa Hacujo, koja ga je izneverila dok je bio na lečenju. Oboje preživljavaju i odlučuju da se rastanu, nakon čega sledi mirniji period njegovog života. Ipak, ovi događaji će uticati kako na njegovo rano stvaralaštvo, tako i na ono poznog doba.
U narednom periodu dolazi do velikih preokreta u njegovom životu. Osniva porodicu sa mladom profesorkom Mićiko i dobija prvo ćerku Sonoko, a potom i sina Harukija. Premda se ovaj period njegovog života vremenski poklapa sa periodom Drugog svetskog rata, on je bio daleko mirniji od narednog. Nakon rata se odaje alkoholizmu i vraća se svom nekadašnjem stilu pisanja i motivima prolaznosti, odbačenosti i beznađa. Ubrzo nakon što dobija ćerku Satoko, napušta porodicu i odlazi sa Tomie Jamazaki, udovicom čiji je muž preminuo nakon svega deset dana braka. U ovom periodu nastaju njegova najpoznatija dela Sunce na zalasku i Nečovek ). Ubrzo nakon završetka poslednjeg romana, u ponoć 13. juna 1948. godine, teško bolestan od tuberkuloze, izvršava samoubistvo sa Tomie bacivši se u reku. Njihova tela su pronađena nekoliko dana kasnije, na piščev 39. rođendan.
Sunce na zalasku za temu ima propadanje aristokratskog sloja. Napisano je iz perspektive ženskog lika, a nastalo je na osnovu dnevnika mlade književnice Šizuko, sa kojom je pisac imao vanbračno dete. U ovo delo je preneo kako stvarne događaje i okolnosti koje se pominju u njenom dnevniku, tako i sam govor aristokratije, koji je specifičan u japanskom jeziku. Delo se bavi životima nekoliko aristokrata koji gube svoje mesto u društvu u periodu kada se tradicija sukobljava sa modernim načinom života. Delo je privuklo veliku pažnju tokom samog objavljivanja u nastavcima u književnom časopisu Nove struje (Nakon izlaženja monografskog izdanja, stiče status bestselera.
Nečovek je poslednji roman koji je Dazai završio i ujedno njegovo najpoznatije delo. Ono je posvećeno temi agonije otuđenog čoveka i predstavlja sve njegove ideje, razočaranost u promenu društva i otuđenost od ostatka sveta, sumirane u jednog lika, koji za sebe veruje da više ne zaslužuje da se smatra čovekom.
