Preminula Alis Monro
Alis Manro, kanadska čarobnica kratkih priča i dobitnica Nobelove nagrade za književnost, preminula je u 92. godini u domu za starije osobe u Ontariju nakon više od šest decenija posvećenih dubokom razumevanju svakodnevnog života kroz prizmu kratke fikcije. Njeno delo, opisano kao kanadska verzija Čehova, isticalo je obrasce i teme koje su tradicionalno zapostavljene u literarnom mejnstrimu.
Reputacija Alis Manro, iako kasno priznata, neprestano je rasla tokom godina. Njene priče, koje su istraživale živote običnih ljudi u mirnom kanadskom gradiću, nagrađene su brojnim međunarodnim priznanjima, uključujući i prestižnu Nobelovu nagradu za književnost 2013. godine. Njene pripovetke su označene remek-delima od strane poznatih pisaca poput Margaret Atvud i Salmana Ruždija.
Rođena 1931. godine u porodici farmera u Ontariju tokom Velike depresije, Manro je pokazivala talenat za pisanje od mladih dana. Iako je počela sa pisanjem romana, brzo je shvatila da joj kratka forma više odgovara. Njene priče su počele da se pojavljuju u raznim časopisima, a prva zbirka "Ples srećnih nijansi" iz 1968. godine bila je dočekana s oduševljenjem.
Tokom sedamdesetih godina, Manro se vratila u rodni grad nakon razvoda prvog braka i ponovnog venčanja. Njena priča "Kraljevski batini", inspirisana kaznama koje je trpela od oca u detinjstvu, objavljena je u Njujorkeru 1977. godine. Iako je pokušavala da napiše roman, Manro je shvatila da joj kratke priče mnogo više odgovaraju, jer su joj omogućavale da istraži složene teme na dublji način.
Njena posvećenost autentičnosti činila je od nje neumornog hroničara ljudskih emocija i odnosa. Njena sposobnost da prodre u intimne slojeve ljudske psihe bila je neprevaziđena, što je rezultiralo brojnim nagradama i priznanjima, uključujući i Nobelovu nagradu za književnost.
Nakon operacije na srcu 2001. godine, Manro je postala svesna svoje smrtnosti, što je uticalo na njen rad. Poslednja zbirka priča "Dragi život" iz 2012. godine, koja je uključivala autobiografske elemente, predstavljala je svojevrsno sažimanje njenog života i stvaralaštva.
Govoreći o svojim delima, Manro je isticala želju da njeni čitaoci budu pokrenuti i dirnuti njihovom dubinom i istinitošću. Njene priče su više od proznih dela; one su udarac pravo u srce i ostavljaju neizbrisiv trag u umovima svojih čitalaca.
