ZA AUTONOMIJU UMETNOSTI
U knjizi se kritičko-teorijski promišljaju relevantne estetičke pozicije, s posebnom obazrivošću pak upravo ona stanovišta koja simbolizuju epohu moderne, presdtavljajući njen maltene zaštitni znak. Analitičkoj pažnji se najpre ukazuju poetološke strategije čije je uporište u ideologiji prosvetiteljstva, i shodno tome, one koje umetnost sagledavaju kao imanentni izdanak savremenog duha. U najkraćem, polazna ideja knjige mogla bi se odrediti i kao kritika interesa moderne civilizacije i njene teologije, što se najizrazitije ispoljava u uspostavljanju kontrole nad slobodnim protokom umetničkih formi i stilova.(Iz predgovora knjizi Za autonomiju umetnosti)
