SAMOČEŽNJA HRIŠĆANSTVA

U ovoj studiji ekumenizam se nastoji celovito sagledati, i to iz ugla sociologije društvenihpokreta, istorije ideja, fenomenologije, kritike ideologije, teološke antropologije.Višestajališnost, dijalogike, hermeneutička imaginacija, međudisciplinarnost, raskrivanjeideoloških nanosa, idealtipske kristalizacije, to su saznajni postupci na kojima se uzdiže„Samočežnja hrišćanstva”. Bez bilo kakvog spisateljskog i/ili simboličkog predumišljaja,pokazaće se da je ova knjiga suštinski trojaka. Od povesti ekumenizma (paleoekumenizam,protoekumenizam, moderni ekumenizam), preko aksiologije ekumenizma (dijalogičnost,mirotvorstvo, ljubav) i veroispovednog atlasa (protestantizam, rimokatoličanstvo,pravoslavlje), pa sve do teorijskog uokvirenja (posvetovljenje, globalizacija, postmoderna),svuda nailazimo na broj tri. Traganje za žuđenim i prihvatljivim granicama hrišćanskogzbližavanja odvelo je ovo istraživanje i s one strane hrišćanstva. Propitivalo se da liekumenizam poseduje svereligijske i opštečovečanske kapacitete. Mimo konfiguracija idiskursa (anti)ekumenizma, velika pažnja je posvećena i znatnom broju pripadajućihposlenika.