PRIČE IZ ŠOLJE
U kafenu šolju (i onkraj njenog otajstva!), taj simbol opštenarodnog božanskog napitka obrnutog dejstva – kao u svojevrsnu semantičku klopku, Ljiljana Aćimović, sofisticirani vrač, priziva i lovi dnevne događaje, pojave i nepojave, njihova opredmećenja i priviđenja.
Njeno šta vidim i šta mi se dešava ukršta se tako – kroz demistifikovanu supstancu bajkovitog taloga sa duplog dna, sa autoričinim šta sanjam i šta mi se dešava, i tvori osobene književne slike i znakove koji snažno rastaču crno-bijelu (nebajkovitu!) sliku izvan legendarne šolje koju su sanovnici „brdovitog Balkana“ prigrlili kao Aladinovu lampu.
Njeno šta vidim i šta mi se dešava ukršta se tako – kroz demistifikovanu supstancu bajkovitog taloga sa duplog dna, sa autoričinim šta sanjam i šta mi se dešava, i tvori osobene književne slike i znakove koji snažno rastaču crno-bijelu (nebajkovitu!) sliku izvan legendarne šolje koju su sanovnici „brdovitog Balkana“ prigrlili kao Aladinovu lampu.
