PRAXIS - MIŠLJENJE KAO DIVERZIJA
Zanimala me je težnja praksisovaca za osvajanjem slobode kritičkog mišljenja u socijalnim okolnostima koje su a priori bile nesklone takvom tipu mišljenja. To traganje za slobodnim kritičkim mišljenjem, skoro presahlo u tragičnim okolnostima raspada Jugoslavije, i nakon više decenija od nestanka časopisa i Škole, još je uvek živ i dinamičan proces, a ne samo manje ili više zanimljivo pitanje kulturne „arheologije“. Pokušaj rekonstrukcije tog procesa kritičkog suočavanja Praxisa sa svojim vremenom i naknadnih kritičkih osporavanja te institucije hrvatske, jugoslovenske, evropske i svetske kulture, osnovna je namera, pa zašto ne reći, i ambicija ove knjige.
