P(OGLED)I
Tekstovi Aleksandra M. Đurića sabrani u knjizi Pogledi predstavljaju značajan doprinos ne samo savremenoj srpskoj kritici već, svojim parcijalnim segmentima, i samoj teoriji vizuelnih umetnosti. Pisani su racionalno, jasno i onoliko subjektivno koliko dozvoljava ukus kritičarskog stava zrelog istoričara umetnosti i posmatrača ne samo likovnih već i njima srodnih kulturnih sadržaja, nepretencioznim jezikom i nenametljivim stilom. Sa izgrađenim sistemom vrednovanja, Aleksandar Đurić razmatra recentne fenomene sa željom da uspostavi dijalog unutar problema, da razreši određene dileme u okvirima ne samo likovne, već i estetičke, filozofske i semiotičke problematike. Posebnu pažnju u knjizi Pogledi svakako bi trebalo usmeriti ka analitičkim tekstovima u kojima se Đurić bavi pitanjima angažovanosti umetničkog jezika i metodama komunikacije savremenog umetnika sa fenomenima koji ga okružuju, temom nove umetničke prakse i upotrebom umetničkog nasleđa, parafraziranjem jezičkih simbola i definisanjem problema postmodernizma kroz njegovu terminološku (re)interpretativnost, kao i drugim studioznim prilozima i esejima sličnog problemskog karaktera.
