OČEVINA
Nesumnjivo jedan od najznačajnijih i najautentičnijih predstavnika „mlade srpske proze“ i generacije „aleksandrijske paradigme“ u srpskoj književnosti u poslednje dve decenije prošlog veka – Milenko Pajić, u svom novom romanu Očevina ispituje sve poetičke i recepcijske osobine pisanja i čitanja. Određujući se prema književnom nasleđu i književnosti u celini kao prema jedinom zavičaju, Pajić granične situacije teksta poistovećuje sa graničnim situacijama ljudske egzistencije. Književnost je za njega istovremeno prostor eksperimenta i prostor jedine imaginacije koja čini život smislenim.
