O ČEMU GOVORIMO KAD GOVORIMO O PUTOVANJU
Ova knjiga je istinski intelektualni gustiš kroz koji se valja probiti. Književni junaci u čijem se karakteru traže osobena shvatanja putovanja su, da nabrojimo samo neke, Homerov lutalica, Čoserovi hodočasnici, Servantesov vitez, Sviftov avanturista, Defoov graditelj, Rusoov učenik, Džojsov skitač, ali i Morelov pobunjenik, pa čak i Rodenberijev svemirski brod, te, konačno, Floberove šeprtlje. Raznovrsne su i filozofske inspiracije, počev od Todorovljeve klasifikacije putnika, Deridine napetosti odlaska i dolaska, Serovog prizivanja figure Hermesa kao boga tumačenja i razumevanja, Delezovog zagovaranje nomadskog mišljenja, Liotarovog opominjanja na pogubnost instrumentalizacije racija do, konačno, Ransijerove pouke o učitelju neznalici. Napor objedinjavanja svih tih misaonih strujanja prohujalih epoha i pulsirajuće savremenosti usredsređuje se na motiv putovanja – ne bi li u njemu iznašao posebnu vrstu naznaka za originalnu interpretaciju. Uprkos kaleidoskopskoj vizuri, celina teksta tako obrazuje jedan jedinstveni trop.
