LAMPA
Lampa je složeno stilizovana alegorija o moralnom i socijalnom iskustvu autorove generacije, sadrži brojne elemente intertekstualnog karaktera i u čitalačkoj recepciji funkcioniše ne samo kao svedočanstvo o čoveku i vremenu, već i kao slika raznorodnih književnih uticaja s kraja šezdesetih i početka sedamdesetih godina 20. veka.
U Lampi se ogledaju protivrečnosti vremena popuštanja ideoloških stega u šezdesetim godinama, što je izraženo metaforama „praško proleće“ i „socijalizam sa ljudskim licem“, i godinama tzv. normalizacije koje nastupile nakon „bratske pomoći“ u vidu tenkova posle avgusta 1968.
U Lampi se ogledaju protivrečnosti vremena popuštanja ideoloških stega u šezdesetim godinama, što je izraženo metaforama „praško proleće“ i „socijalizam sa ljudskim licem“, i godinama tzv. normalizacije koje nastupile nakon „bratske pomoći“ u vidu tenkova posle avgusta 1968.
