KOMPLET: BEOGRAD I BEOGRAD DVA
Kompet od prva dva toma petoknjižja BEOGRAD.
Beograd
Trojica dvanaestogodišnjaka, sticajem okolnosti, istog dana, dvadeset osmog avgusta 1899. stižu u Beograd. Stefana Vukobrata otac brani od gladi i iz Hercegovine šalje kod bogatog kuma. Strahinju Milosavljevića sklanjaju kod tetke, od krvne osvete sa Kosova, jer mu je otac, zatekavši ga u krađi šume, ubio komšiju Albanca. Pavle Kozarević dolazi iz Budimpešte, prateći oca koji ima nameru da pomogne u stvaranju moderne srpske države i njenoj evropeizaciji.
Prvi put će se sresti na dočeku nove hiljadudevetstote godine, u hotelu Srpska kruna, gde će Pavle i Strahinja učestvovati u "evropski" zamišljenom umetničkom programu. Stefan će biti tu da loži kaljevu furunu, donosi drva i pomaže u kujni.
Roman ih prati do 1912. godine i odlaska u Prvi, potom i u Drugi balkanski rat, vezujući i preplićući i njihove sudbine, ali i sudbinu Beograda, koji je na jednu nogu obuo lakovanu cipelu i zakoračio ka Evropi, Verdiju, Ibzenu, a druga noga je još u konduri, zaglavljena u orijentalnom blatu, obavijena mirisom ćumura i zvukom zurli. Njihovo odrastanje prate i burni politički događaji, kraljeubistvo i smena dinastije, aneksija Bosne od strane Austrougarske, pripreme za Balkanski rat. Zajedno sa njima menja se i raste i Beograd, kao glavni junak ovog romana.
Beograd dva
Nepunih godinu dana otkako je na promociji romana Beograd Siniša Kovačević nagovestio vernoj čitalačkoj publici da je njegov peti roman u nizu zapravo prvenac budućeg petoknjižja, te da ćemo iz godine u godinu pratiti romanesknu sudbinu srpske prestonice i njenih stanovnika i došljaka tokom jednog burnog veka – od samog kraja XIX stoleća i oslobođenja od turskog jarma, vremena kada je otomanska kasaba izrastala u modernu evropsku metropolu, do početka novog milenijuma i današnjih dana – piščevo obećanje je ispunjeno i pred nama je još jedno remek-delo književne reči, roman Beograd dva...
U priči smeštenoj među ove korice, Siniša Kovačević vrlo vešto, mahom hronološki ali na momente i retrospektivno, ukršta i plete pripovedačke niti, upoznajući čitaoce sa novim romanesknim likovima i vraćajući na scenu dobro znane junake svog Beograda, koji su ljubiteljima piščeve proze prirasli za srce još na stranicama prethodnog romana. Čini se, dok listovi ove knjige lete pod prstima, da je autor sa lakoćom napisao jednu posve novu, fabulativno savršeno zaokruženu priču, koja je u isto vreme i sasvim prirodan nastavak stare. Tako se pred očima vernog Kovačevićevog čitaoca dalje razvija književni život Stefana Vukobrata, Pavla Kozarevića i Strahinje Milosavljevića, trojice dečaka koji su na Malu Gospojinu, leta Gospodnjeg 1899, udesom sudbine ili voljom roditeljskom i svojih bližnjih, prvi put kročili na tlo Beograda.
