HRANA, KRV I TLO
Hrana, krv i tlo Aleksandra Genisa su gastronomski eseji koji prevazilaze svoju osnovnu svrhu i zadiru dublje u običaje, kulturu i značenje nacija u svetskoj istoriji. Hrana, krv i tlo je još jedno uzbudljivo delo dokazanog esejiste Genisa.
Genis je, onako šarmantno mudar i duhovit, hteo to ili ne, preko jednako izvrsnog prevoda, postao i srpski autor. O metafizičnosti njegove široke recepcije među čitalaštvom u Srbiji da i ne govorimo. Čak i da ništa ne znamo o reakcijama na njegovu proznu esejistiku u Rusiji, SAD-u ili gde drugde, sasvim je jasno da nam je upravo on pokazao da u okviru čuvene slovenske postoji i specifična srpska duša u koju je on ozbiljno dirnuo. I to ne samo zato što su njegova misao i njegov stil univerzalni, već verovatno zato što je progovorio u naše ime. Hrana, krvi i tlo je knjiga o onome što joj naslov kaže: delimično, i u najvećem obimu, nastavak je knjige Stočiću, postavi se.
