DOKUMENTI O STRADANJU SRPSKIH SVEŠTENIKA U HERCEGOVINI: 1914–1918.

U knjizi su predočeni dokumenti o progonu, teroru i zločinima koje su vršile austrougarske vlasti, najpre, prema srpskom pravoslavnom sveštenstvu, potom srpskom narodu i njegovim svetinjama, manastirima i crkvama. Navedeno je i zašto su i na koji način ti dokumenti nastali. Među njima je Zapisnik o proceni štete na srpsko-pravoslavnoj Sabornoj crkvi u Mostaru, učinjene od strane austrougarske vlasti tokom 1915–1917. godine. Zatim slede izveštaji sveštenika navedene eparhije u kojima su oni opisali svoja stradanja i patnje i stradanja svojih porodica za vreme rata 1914–1918. Njihovu sadržinu, između ostalog, čine podaci o: stanju i raspoloženju prema Srbima posle ubistva prestolonaslednika Franca Ferdinanda; dogovoru da se pljačkaju srpske kuće i radnje; pretresima kuća i oduzimanju imovine od strane austrougarske Vlade; uzimanju srpskih crkava i škola za vojnički smeštaj (pretvaranje u kasarne); evakuaciji stanovništva i interniranju; pljačkanju imovine od strane vojnika i šuckora; paljenju srpskih kuća i sela avgusta 1914. od strane austrougarskih vojnih vlasti duž crnogorske granice sa preko 1000 kuća; stradanju i paljenju manastira Dobrićevo; vešanju u Trebinju i drugim mestima sa imenima nekih obešenih ličnosti i podacima o broju povešanih Srba u pojedinim područjima (parohijama), podacima da je austrougarska vlast radila na tome da što više Srba pomre od gladi i broju umrlih 1916. godine. O samim sveštenicima podaci su potpuniji – predočeno je kada su, gde, od koga i kako, ponekad i sa kime, uhapšeni; proglašeni taocima; kuda su sve terani; šta su radili i u kojim su vojnim i policijskim zatvorima i logorima bili; kolike zatvorske kazne su odležali i kada su oslobođeni; razloge njihovog taoštva, kao i situacije u kojima bi odmah bili obešeni i koliko je bilo obešenih taoca; koliko je trajalo putovanje prilikom odvođenja taoca u logore; kakvi su bili uslovi i stanje u zatvorima i logorima; da su stavljani pod istragu zbog špijunaže i veleizdaje; da su osumnjičeni kao učesnici u atentatu na prestolonaslednika; da su hapšeni na osnovu sudskog naloga, suđeni i na osnovu presude zatvarani kao i da su bez suda progonjeni i optuživani; zašto su osuđeni pa oslobođeni posle nekoliko meseci kao nevini; za ponašanje sreskih vlasti prema njima iako ih je sud oslobodio; da su rezervni vojni sveštenici po dobijenom pozivu vojne komande da se jave na dužnost bili hapšeni kao taoci, dok su sveštenici u penziji bili zatvarani i da je bio neznatan broj onih koji nisu bili taoci, optuživani, suđeni i u zatvoru; raspoloženje i postupanje „naše braće”, „inovjerne svetine”, „građana rimokatolika”, odnosno Hrvata i Muslimana, njihove elite i šuckora; koje su sve bolesti dobili po zatvorima, logorima, internacijama; za materijalnu štetu koju su pretrpeli, kao i stradanje na kulturnom polju.Knjiga sadrži i fotografije obešenih Srba u Trebinju, Gacku i drugim mestima kao svedočanstvo o zločinima Austro-Ugarske nad Srbima u Hercegovini.