IZABRANE PESME RADETA DRAINCA
Predstavnik boemije i anarhoidnog bunta, lutalica i „genijalni nitkov”, Rade Drainac, mračni je prorok naše poezije između dva rata. Mada njegov pesnički glas ponešto duguje iskustvu slavnih savremenika – Rastka Petrovića i Miloša Crnjanskog – ipak je ostao upamćen kao samonikli pesnik, kome srce „večito u znak protesta bije”. Lirsko tkanje samoprozvanog hipniste ispleteno je u hrabrim sudarima modernosti i primitivizma, kosmizma i egzotike, i uronjeno u maticu života i grubu realnost gradskog pejzaža.
Ovaj izbor, izveden iz deset poetskih zbirki i jedne poeme, sadrži noćne meditacije, lirske minijature, ulisovske fantazije, deskriptivne i retorične biltene mentalnog stanja pesničke ličnosti, koji se prepoznatljivo razmetljivom sentimentalnošću slivaju u korito „jedne opšte kosmičke reke”. Čitalačka odiseja počinje "Modrim smehom" (1920), ranim pesmama koje autor potpisuje imenom Radojko Jovanović i koje karakterišu dučićevski aleksandrinac, platonska erotika i egzistencijalna zebnja pred Bogom. Ipak, rano stvaralaštvo više je tu da naznači trenutak rađanja bučnog avangardnog alter ega, koji se prepušta ritmu slobodnog stiha, crhohumornoj ironiji, imaginarnim bekstvima, i čija raspevana pesnička rapsodija nadilazi tekst i izliva se u život. U susretu sa energičnim pesmama najzrelije zbirke "Bandit ili pesnik" (1928), pa sve do poslednjeg lirskog vapaja iz "Daha zemlje" (1940), čitaoci će konačno prepoznati intimnu biografiju našeg najvećeg, „bandita” u poeziji.
Ovaj izbor, izveden iz deset poetskih zbirki i jedne poeme, sadrži noćne meditacije, lirske minijature, ulisovske fantazije, deskriptivne i retorične biltene mentalnog stanja pesničke ličnosti, koji se prepoznatljivo razmetljivom sentimentalnošću slivaju u korito „jedne opšte kosmičke reke”. Čitalačka odiseja počinje "Modrim smehom" (1920), ranim pesmama koje autor potpisuje imenom Radojko Jovanović i koje karakterišu dučićevski aleksandrinac, platonska erotika i egzistencijalna zebnja pred Bogom. Ipak, rano stvaralaštvo više je tu da naznači trenutak rađanja bučnog avangardnog alter ega, koji se prepušta ritmu slobodnog stiha, crhohumornoj ironiji, imaginarnim bekstvima, i čija raspevana pesnička rapsodija nadilazi tekst i izliva se u život. U susretu sa energičnim pesmama najzrelije zbirke "Bandit ili pesnik" (1928), pa sve do poslednjeg lirskog vapaja iz "Daha zemlje" (1940), čitaoci će konačno prepoznati intimnu biografiju našeg najvećeg, „bandita” u poeziji.
