BELE NOĆI SIVOG SOKOLA
Ovaj roman triptih, svojevrsna sotija, možda je najoriginalnije delo proze koja je neminovno u vezi sa urbanim pejzažima. Ali ne kao slavljenje grada ili njegovo otuđenje u razočarenju glavnog junaka, već kao opis onih epizoda rituala života u kojima svi učestvujemo. Neminovno, ironija i sarkazam su jedno od glavnih Dragićevih uporišta ali i sve „vrednosti“ kojima se naša urbana stvarnost ponosi kao vrhunskim civilizacijskim dostignućima.
