BALKANSKI ŠPIJUN I NJEGOVI NASTAVCI
U analizi dela opusa Dušana Kovačevića koji kao izvorišni tekst ima dramu Balkanski špijun, Nikola Janković polazi od ideja dijalogizma i polifonije Mihaila Bahtina, povezujući ih sa onim pravcima moderne teorijske misli koji razmatraju problematiku subjekta i njegovog odnosa sa ideologijom. Autor nadogradnje tih teorija preuzima od suvremenijih teoretičara, među kojima većina nastavlja rad francuskog psihoanalitičara Žaka LaKana. Akcenat u analizi stavljen je na odnos dramskog predloška i njegove filmske adaptacije, kao i na međuodnos tekstova, čime se dobiva šira slika jednog segmenta stvaralaštva Dušana Kovačevića.
