Ivo Andrić (1892–1975) bio je jedan od najznačajnijih jugoslovenskih pisaca i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1961. godine. Rođen u malom mestu kraj Travnika, školovao se u Sarajevu, Zagrebu, Beču i Krakovu, a veći deo života proveo je u diplomatskoj službi. Tokom Drugog svetskog rata stvarao je u izolaciji, što je obeležilo njegovu introspektivnu i misaonu prozu. Njegova dela istražuju složene odnose istorije, sudbine i ljudske prirode, ostavljajući snažan pečat na književnost regiona i sveta. Posebno je poznat po romanu „Na Drini ćuprija“, epskom delu koje prati postojanje smosta u Višegradu kroz vekove i osvetljava istorijske i ljudske sudbine koje se s njime prepliću. Njegova najpoznatija dela su: „Travnička hronika“ – istorijski roman o diplomatskim intrigama i životu u Travniku početkom XIX veka, „Prokleta avlija“ – moćna alegorija o zatvoru i ljudskoj krivici, „Znakovi pored puta“ – zbirka misli i zapisa koja otkriva Andrićeva lična razmišljanja o životu, „Priča o Nevenki“ – emotivna novela o ljubavi, sudbini i prolaznosti, „Mi ne živimo, mi smo život“ – intimni zapisi koji osvetljavaju piščevu filozofiju i pogled na postojanje u dobu pre nego što je postao svetski poznat pisac.
