Irvin Jalom (rođen 1931) američki je psihijatar, psihoterapeut i pisac koji se ubraja među najuticajnije autore egzistencijalne psihoterapije. Nakon studija medicine i specijalizacije iz psihijatrije, godinama je predavao na Univerzitetu Stanford, gde je formulisao principe koji su promenili savremenu psihoterapijsku praksu. Jalom je poznat po tome što u svojim delima, kako stručnim tako i književnim, spaja naučna znanja i filozofske ideje, stvarajući knjige koje čitaocu pružaju i stručna saznanja i duboka životna promišljanja. Njegovi romani i eseji bave se pitanjima smisla, slobode, ljubavi i smrti, a upravo ta univerzalna tematika čini ih izuzetno čitanim širom sveta. Neka od njegovih najpoznatijih dela su: „Kad je Niče plakao“ – roman koji spaja psihoterapiju i filozofiju kroz susret Ničea i Breuera u Beču XIX veka, „Lečenje Šopenhauerom“ – priča o grupnoj terapiji i uticaju filozofije na unutrašnje preobražaje, „Egzistencijalistička psihoterapija“ – kapitalno delo koje obrađuje osnovne teme ljudskog postojanja: smrt, slobodu, izolaciju i smisao, „Smisao života: priče o psihoterapiji“ – zbirka istinitih i inspirativnih priča iz terapeutske prakse, „Teorija i praksa grupne psihoterapije“ – osnovni priručnik za razumevanje grupne dinamike u terapijskom kontekstu.
