KUTIJA PUNA RADOSTI
"Kutija puna radosti" je dirljivo putovanje kroz život Danila Nikolića, istaknutog pripovedača srpske književnosti, koje nam donosi njegova kćerka Lidija Nikolić. Knjiga se oslanja na stvarne događaje i intiman odnos između oca i kćerke, ali njena forma ne može se jednoznačno odrediti, što čini njen šarm i vrednost. Kroz ove stranice, otkrivamo ne samo genijalnost Danila Nikolića kao pisca, već i njegovu izuzetnu ličnost, čiji su vedrina i svetlost osvojili sve oko njega. Ova knjiga postaje neizostavno štivo za sve, od onih koji su poznavali Danila do onih koji ga nisu, jer otkriva dubine njegove duše i ostavlja neizbrisiv trag u srcima čitalaca. Ovo je više od porodičnog romana ili memoara - to je pogled u život jednog izuzetnog čoveka i osvrt na savremenu srpsku književnost i kulturu.
Knjiga Lidije Nikolić Kutija puna radosti pribira uspomene na Danila Nikolića, reprezentativnog pripovedača srpske književnosti poslednje četvrtine prošlog i prve decenije našeg veka.Zasnovana na rekonstrukciji epizoda iz Nikolićevog života Kutija puna radosti je žanrovski aberativna knjiga. Iako počiva na proverljivoj činjeničnosti, na verodostojnim svedočenjima, i, pre svega toga, na duboko ličnom odnosu odanosti i ljubavi kćeri prema ocu, njenu formu nije moguće precizno odrediti, što smatram posebnom i posebno vrednom osobinom.
Mihajlo PantićIz Kutije pune radosti može se zaključiti vrlo lako i vrlo pouzdano da je Danilo Nikolić bio izuzetan pisac, ali i izuzetan čovek i da su ga zbog te vedrine i svetlosti koje je umeo uvek da na druge prenese, baš svi voleli. Ne postoji čovek koji neće voleti ovu knjigu o njemu. Čak i oni koji ga nisu poznavali – do ove knjige – zavoleće ga i radovaće mu se.Slađana IlićDirljiva je i nesvakidašnja otvorenost (dobrano odškrinuta vrata u njegovu životnu radionicu), gotovo naturalističko bojenje intimnog sveta, privatne sfere književnog junaka Dače Nikolića u ovoj prozi, koja se može čitati i kao porodični roman, ali i kao memoar, skica za duhovnu biografiju oca, dnevnik bez datovnika, pa u izvesnom smislu i (kao) senčenje tekućeg (onovremenog) književnog života u Srbiji, i delom iskošeno osvrtanje na savremenu istoriju srpske književnosti i kulture. To, svakako, ima svoje motivsko pokriće u činjenici da je Danilo Nikolić od živog života pravio svoju književnost, što joj je osiguralo lak i siguran put do čitalaca. Vlasnika bivše sreće!Anđelko Anušić
